het. voelde. voor mij / als eindeloos. wachten / kijken. en. bekeken worden / voor dochter.
-studente- / was. dit borrelen. Dit is een terzijde die ik ruim twee jaar geleden schreef over een ouderdag op de studentensociëteit van dochter. Zij gaf als reactie: ‘’Nou pa maak je borst maar nat, want ik wil binnenkort ook nog mijn 21 diner gaan vieren.” Ondanks corona was er geen sprake van afstel door uitstel. Een aantal maanden voor haar 23e verjaardag is het dan zover. Dochter is ondertussen ouder en volwassener. Ze woont niet meer in een studentenhuis maar huurt met een studiegenoot een appartement, heeft een bijbaan in haar vakgebied en is voorzitter van een dispuut.
Een 21 diner is een trouwpartij zonder trouwerij. Een studentikoos initiatieritueel naar volwassenheid. Elke studentenvereniging heeft hierbij zijn eigen gebruiken. Het geeft ouders de mogelijkheid om nog een laatste keer hun kind, op weg naar zelfstandigheid, in de watten te leggen. Wij hebben het met dochter voorbereid en uitgewerkt. Samen in de keuken gestaan totdat de eerste gasten arriveren.
Het vindt plaats in het ouderlijk huis. Zo krijgen de gasten een kijkje in het verleden van de 21 jarige, ruiken ze aan de nestgeur. De ouders, die het bedienend personeel zijn, krijgen een beeld van het studenten bestaan met alle seks, drugs en rock ‘n roll. De belangrijkste drug is de alcohol. Aanwezig in zeer grote hoeveelheid wijn en wodka. Elke keer verbaas ik mij er weer over hoe gemakkelijk ze dit weg drinken. Vaak in een waterval: een wave van om de beurt je glas in één teug leeg drinken. Ikzelf ben van de wiet generatie, een of twee pilsjes voel al ik zitten. Om op deze avond als enige de bob te zijn is geen straf voor mij.
Naast de dames van haar dispuut zijn ook die van haar jaarclub uitgenodigd. Dit nog aangevuld met enkele studievrienden en vrienden van vroeger geeft een tafelbezetting van 30 couverts. Om deze te kunnen uitserveren aan een tafel van 10 meter lengte hebben wij onze huiskamer totaal leeg moeten ruimen.
Bij het etentje horen speeches. De afspraak is hierbij dat wie ge-roast wordt één veto heeft over iets wat de ouders absoluut niet mogen horen. Van dochter begreep ik dat zij geen veto heeft uitgesproken: “Jullie weten alles toch al.” Toegegeven van een aantal zaken vermoedden wij wel iets, maar om het zo expliciet te horen… Ondanks dat ik mij realiseer dat wij allemaal jong zijn geweest, is het soms wel even slikken.
Traditioneel openen de ouders het gebeuren met een toespraak. Wij tonen op de beamer een lijstje met voor dochter ongemakkelijke gebeurtenissen. Over één zo’n moment mag dochter ook haar veto uitspreken. Wij zullen dat voorval uit onze voordracht weglaten. “Geen veto, geen veto” scanderen haar studiegenoten gelijk. Waar zij gehoor aan geeft. Natuurlijk gaan wij in ons praatje op geen van de voorvallen in. “Wat die veto’s betreft, vraag dat maar aan haar zelf.”
Bijzonder vind ik het dat in de speeches en liederen naast de vele hilarische studie gerelateerde voorvallen, juist ook ontroerende privé momenten worden aangehaald. Menig oh en zucht zijn hoorbaar. De toespraken zijn goed voorbereid en worden grotendeels van telefoon voorgelezen om herhalingen en onnodige uitweidingen door de alcohol te voorkomen, wat de vaart er in houdt. Wel worden de liederen naarmate de avond vordert luidruchtiger en moeilijker te verstaan.
Tegen twaalven is het tijd voor het slotlied dat ze staande zingen. Op de wijs van ‘Streets of London” word ik samen met moeders uitgenodigd en bij de hand genomen: “Dus neem ik je straks bij de hand en voer je langs de Leidsche grachten, zodat je voelen zal dat deze stad mij leeft.”
Daar sta je dan als vader, en in dit geval zelfs als trotse vader mee te brallen. Al hossend zie ik vanuit mijn ooghoeken de door mij klaargezette emmer in de hoek staan. Gevuld met bloemen. Twee mooie grote bossen, als dank aan de ouders voor dit geslaagde studentenritueel.
20-06-2022 roboodt