Ah, jij rijdt dus op zo’n busje met kinderen, is vaak de opmerking als ik vertel dat ik invalchauffeur ben. Nee, wij rijden niet met busjes. Wij rijden in personenauto’s van de instelling. Geen commerciële blauwe nummerplaten zweep. Wat een gejakker en gestress was dat toen ik jaren geleden wel een busje reed.
Als chauffeur heb je altijd de nachtmerrie dat je een kind vergeet thuis op te halen, of op school achterlaat. Het overkwam mij. Rij ik al bijna in Bodegraven gaat de telefoon. Pas als ik voor mijn eerste adres sta kan ik de telefoon bekijken. …Shit, je hebt een kind vergeten lees ik in het bericht. Alsnog op te halen bij de groepsleidsters van De Vlinder. Na een hoop improvisatie en sorry, sorry, sorry kwam het gelukkig allemaal nog goed.
Gekscherend zeiden wij, dat zijn dan tien stokslagen. Toegegeven zo voelde het voor mij best wel een beetje.
roboodt