Het is alweer meer dan drie maanden geleden dat we elkaar uitgebreid hebben gesproken. In de wandelingen op donderdagmiddag met de hond is de klad gekomen. Allebei druk met van alles en nog wat en ik wilde jou niet in je nek hijgen. Vakantietijd en we zijn zo een paar maanden verder.
Onze kinderen zaten op de zelfde basisschool. Zij hebben nooit een hechte vriendschap opgebouwd, wij wel. Samen dingen doen, gemeenschappelijke muzieksmaak en dus naar popconcerten. De concerten van Thé Lau waren een jaarlijks terugkerend uitje. Tot in België volgden wij zijn tournees. Een kleine tien jaar hebben we in het zwembad wekelijks baantjes getrokken. Totdat ik door artrose steeds vaker moest afhaken. Jij kreeg een job als administrateur bij een ander zwembad en kon je baantjes op kosten van de baas blijven zwemmen.
Er waren wel vaker periodes dat het contact minder was. Maanden heeft er een verjaardagskaart op mijn bureau gezworven met een uitnodiging om samen een biertje te drinken op jouw kosten. Het biertje is gedronken, maar de kaart was toen al in de oud papierbak verdwenen.
De vriendschap kon het lijden. De gemeenschappelijke activiteit van de fruitbomen hoogstambrigade, zomer of winter snoei, doorbrak vaak zo’n periode. We bleven op de hoogte van elkaars wel en wee. Het basisgevoel van vriendschap bleef.
Maar onze vriendschap voelde voor mijde laatste tijd als een nachtkaars die nog net niet helemaal gedoofd was. Ik wist van jullie verhuisplannen naar het oosten van het land. De omgeving waar je vriendin vandaan komt. Hierover uitgebreid van gedachten wisselen hadden wij nog niet gedaan. Nu eindelijk wel, na drie maanden. De reden voor jullie keuze, jouw twijfels, je voorgenomen initiatieven om te aarden daar, je arbeidstoekomst zijn de revue gepasseerd. Je noemde jullie verandering geen keuze voor een levensloop bestendige optie. Die tijd is nog niet aan de orde. Jullie willen juist nu zo’n grote verandering nog mogelijk is deze met beide handen aanpakken. En over tien jaar of zo wel verder zien. Spannend en ondernemend.
Thé Lau zingt in zijn lied De vriendschap: maar de vriendschap vergeet je niet / in stilte zeg ik je vaarwel / in stilte buig ik mijn hoofd / het ga je goed.
Ik zal onze vriendschap zeker niet vergeten. Maar ik wil je niet in stilte vaarwel zeggen en je ook meer dan alleen het ga je goed wensen. Mocht je een pied à terre nodig hebben om je werk hier af te ronden. Het logeerbed is snel opgemaakt, welkom.
12-09-2021
roboodt