Ik probeer rekening te houden met de rugzakjes die de kinderen bij zich dragen. Ze zijn vaak rijk gevuld met gezinsproblemen, die rugzakjes. Enver is niet voor niets een instelling voor hulp bij jeugd- en opvoedproblemen.
Als chauffeur krijg ik regelmatig een inkijkje aan de voordeur. Ik zie een zeer verwaarloosde voortuin, of verveloze raampartijen. Nog erger: breng ik Marietje thuis en bel aan, doet niet haar moeder open maar politie in uniform. Slik, wat is hier nu aan de hand?
Een ander moment: als ik bij Pietje aanbel, vraagt een verschrikte moeder of ik de volgende keer per telefoon wil melden dat ik voor de deur sta. Waarom is zij zo bang als er wordt aangebeld?
Bij Allie meld ik ‘s ochtends vroeg wel per telefoon dat ik voor de deur sta. Staat Allie ineens naast de auto zonder dat ik een moeder of vader zie die haar op weg helpt.
Omzien is ook, dat ik dit soort situaties doorgeef aan de begeleiders van mijn passagiers.