Rijden zit er voorlopig even niet in. Wel omkijken naar mijzelf. Na een gipsperiode nu fase twee met een pols-spalk. Ik ben geopereerd aan mijn rechterduim artrose. Voorlopig ben ik twee maanden niet ingeroosterd als invalchauffeur.
De komende koude periode hoef ik dus niet extra voorzichtig te rijden, omdat anders de wiebeltand van Allie er uit valt. Marietje kan ik even niet in de autostoel tillen en veilig vast zetten en tegelijk een prik in haar buik geven zodat ze gaat kirren.
Geen gedol op de gang als we te vroeg aankomen en moeten wachten tot de groepen open gaan. Ik kan voorlopig niet meer verliezen met wie het langzaamste kan lopen om zo tijd te rekken. Niet samen naar de administratie sluipen om daar de dames lastig te vallen. Kijken of Pietje zijn eigen naam kan vinden op de vervoerslijst en daar een kruisje bij mag zetten. Even geen hink-stap sprongen op de grote tegels in de gang.
Ik ben wel gebeld zo vlak voor de operatie. Of ik een vast contract wil na één jaar op een nul-uren contract te hebben ingevallen. Daar ga ik geen nee op zeggen.
Dus, na twee maanden er naar uitzien, kan ik weer omzien naar de kinderen.