Deeltijd wordt verleden tijd. De deeltijd behandeling stopt aan het einde van de maand. Rijden voor de deeltijd is altijd apart. Ophalen de eerste keer is vaak zoeken in welke klas ik moet zijn bij weer een andere basisschool. Altijd één op één met een kind in de auto. Alleen de laatste tijd soms twee kinderen samen in een rit.

Kinderen die ouder zijn dan de kinderen van de reguliere dagbehandeling. De gesprekken zijn gelijk­waardiger: we verbazen ons over de mooie zonsondergang terwijl er ook een rode maan opkomt. Muziek die we luisteren is de cd Roltrap naar de maan van Klein Orkest -kinderliedjes voor volwassenen-, of gewoon de radio met de hits van tegenwoordig. Een onderwerp op de radio over swingers vraagt de nodige tact en inlevings­vermogen van mij.
Ik ben veel te weten gekomen over allerlei schietspelletjes. Games waar ik zelf niks mee heb, maar die voor sommige kinderen van levensbelang zijn.

Even opschieten, de taxi is er al. Ja, we worden vaak de taxi genoemd. Aan Allie vraag ik of hij voorin of achterin wil zitten. Hij kiest achterin, lekker naar buiten kijken zonder dat ik aan zijn kop zeur. Even een moment voor zichzelf na een intense middag.
Bij aankomst loop ik om de auto heen en doe met een overdreven armgebaar zijn deur open, die standaard op het kinderslot staat, en zeg met een glimlach: Nou, stapt u maar uit meneer u bent op uw bestemming. Als ik straks Allie voor de laatste keer thuis breng zal ik maar een pet opzetten, als een echte privéchauffeur.

Daarna neem ik mijn Petje af voor de begeleiders van de deeltijd, die nu verder gaan als ambulant hulpverlener in het basisonderwijs en als groepsleiding bij de dagbehandeling.