Marietje klopt met haar handje op de lege stoel naast haar. Ze ziet Allie en zijn moeder aan komen lopen. Om Allie in de gordel vast te zetten moet ik Marietje steeds even opzij duwen. Moeders en ik kijken elkaar glimlachend aan. Tijdens de rit hebben die twee de grootste pret. Marietje zit ook steeds aan Allie te plukken.
Rooooboodt…., Ja wat is er? Allie mompelt dat zijn bril op de grond ligt. Inderdaad zie ik in mijn achteruitkijkspiegel dat hij zijn brilletje niet meer op heeft. Marietje heeft die van zijn gezicht gefriemeld. Ik kan nu je bril niet pakken zeg ik tegen hem. Ik moet nu autorijden, straks pas.
Allie pruttelt dat hij niks kan zien. Ja, denk ik: liefde maakt blind. Nogmaals zeg ik tegen hem dat ik nu niet de auto aan de kant zet, dat hij even geduld moet hebben. Dat we er bijna zijn en dat ik dan het brilletje voor hem opraap.
Ik hoor een piep en zie het signaal dat er een veiligheidsriem is los gemaakt: de gordel van Marietje. Ook zie ik dat Allie zijn brilletje weer op heeft. Die heeft Marietje voor hem van de autovloer gevist. Dit kan niet wachten, ik zet de auto in de eerste de beste zijstraat aan de kant en klik Marietje weer veilig vast in haar gordel.
De liefde van Marietje voor Allie, maakt Allie gelukkig toch niet blind.