Verschrikt zit ik rechtop in mijn bed. Een harde lang gerekte piep klinkt uit de monitor schuin achter mij. Boven alle andere pieptonen en bliepjes uit. Het is een constante kakofonie, zowel op zaal als op de gang. De vierpersoonskamer waar ik lig is recht tegenover de zusterpost. Op het bordje bij de deur daar staat verplegingspost. In de afgelopen dagen heb ik slechts bij één shift een broeder voorbij zien komen. Ja, de cardioloog, de echolaborant en slaapdokter zijn mannen.
Door de gordijnen rondom mijn bed zie ik het licht van een zaklamp de zaal in komen. Het gordijn schuift opzij en een figuur in witte kleding komt naar mij toe. Ik herken haar stem en voorkomen van twee nachten eerder. Ah, je hebt weer liggen draaien en twee snoeren los gewoeld. Snoeren van de twaalf armige bandiet die mij niet meer dan twee meter leefruimte geeft. Vastgekluisterd aan de techniek die mij moet bewaken.
Ze moet even zoeken op welke plakkers de losgeraakte draden horen vast te zitten. Op mijn lijf zitten ook nog de zes andere aansluitingen geplakt van een mobiele versie van de bewaking. Als ik weer ben aangesloten is het, voor zolang het duurt, weer stil boven mijn hoofd.
Je kan niet slapen hé, zegt ze. Dat zie ik aan je ademhaling. Ze richt met de zaklantaarn op het scherm. Die witte grafiek daar geeft dat weer. Wil je een slaapmedicatie? Nee, liever heb ik mijn oortjes om te ontspannen. Zou je die willen pakken voor mij? Samen zijn we in het schijnsel van haar lamp bezig met de oordopjes -wat is de linker en wat is de rechter-, mijn mobiel -welke muziek -en de bluetooth -is er verbinding-, als er een tweede figuur van achter het gordijn verschijnt. Ik word mij die pas gewaar als ik een hand licht op mijn schouder voel. Ik schiet vol en probeer mijn tranen in te slikken, in de hoop dat ze het niet opmerken.
Als ik naar de muziek van Hania Rani lig te luisteren komen de tranen rijkelijk opnieuw. Via mijn ooghoeken stromen die naar beneden mijn oorschelpen in en kruipen onder mijn geluidsdopjes. Echt ontspannen luisteren lukt niet meer. Ik vraag alsnog om slaapmediatie, die mij enkel wat hazenslaapjes geeft. Bij alle wroetende gedachten tussen wakker en slapen bedenk ik mij ook dat ik niet eens weet wie nu die tweede witte engel is die bij mij de hand heeft opgelegd.
06-05-2024