Oeps…, de vakantie is alweer lang voorbij. En nog steeds is bij het kopieerapparaat de vakantie RIJDEN en omzien opgeprikt. Te druk met andere dingen. Als beeldend kunstenaar exposeer ik weer. In het brugwachtershuisje bij de Haastrechtsebrug maak ik een installatie. De komende tijd moeten een aantal voorwerpen, die ik eerst met fluoriscerende verf heb behandeld, een verhaal gaan vertellen.
Een lastige opgave want het huisje is nog in gebruik voor de bediening van de brug. De voorwerpen mogen dus niet in de weg staan. De titel van de installatie is: ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is … . Gaat het zien: kleur de plaatjes zelf in en maak het verhaaltje af.
Ik heb met de kinderen tijdens het rijden ook weleens geprobeerd het spelletje ik zie wat jij niet ziet te spelen. Dat was geen succes. Als Marietje een voorwerp had benoemd, bijvoorbeeld: … en het is wit, is het schaap allang uit zicht als de anderen beginnen met raden. Meestal is het gezamenlijk meezingen met een kinderliedjes het hoogst haalbare.
De auto waar ik nu na de vakantie in rijd, is een oudje. Die leeftijd brengt een aantal bijgeluiden met zich mee. Naast al deze bekende geluiden hoor ik ook een nieuw geluid, een soort zoef-zoef-zoef, dat ik niet thuis kan brengen. Opeens is het weer weg. De volgende dag is het er weer uit het niets boven de muziek uit. Vanaf de achterbank hoor ik Allie zingen: helikopter, helikopter. Het zoef-zoef-zoef is achtergrond muziek van het kinderliedje.
Een spelletje van: ik hoor, ik hoor wat jij niet hoort en het klinkt als…, is misschien wel te doen in de auto.