Als ik tv kijk is het altijd even rommelen voordat ik lekker ontspannen lig. Uitzoeken hoe ver ik het rug gedeelte omhoog moet klappen om goed en relaxed naar het scherm te kunnen kijken. Het scherm aan het plafond hangt recht boven het voeteneinde van mijn bed. Wil ik om rustig te blijven liggen daarnaast ook het gedeelte bij mijn knieën in een kromming hebben of juist vlak laten.
De goedkope koptelefoon, met een voor mij te grote beugel, zakt hinderlijk weg achter mijn hoofd en kraakt daardoor steeds als ik maar enigszins beweeg. Uiteindelijk hang ik hem maar als een buitenboordbeugel onder mijn kin.
Er is een uitzending van Podium Klassiek, met een item over de filmmuziek top-200. Over hoe er magie ontstaat als muziek specifiek wordt gebruikt als geluidseffect, hoe muziek het onderbewuste bespeelt, voorbeelden van muziek als counterpart van stille momenten. Of over hoe muziek vertelt wat niet in beeld te zien is, als bepaalde scenes vanwege de censuur niet gebruikt mochten worden. In de studio is het Ensemble Camerata RCO. Zij spelen, net als vroeger bij de stomme films, livemuziek bij filmbeelden.
In het bed schuin tegen over mij ligt een hoogbejaarde dame. Ze wenkt naar mij met onzekere armbewegingen. Ik doe mijn geluid af en klim uit bed. Ze vraagt zachtjes of ik haar bed in een vlakkere stand wil zetten, het lukt haar niet. Als ik dat heb gedaan en haar heb laten zien hoe ze dat ook zelf kan doen, vraag ik of ze van klassieke muziek houdt. Ik attendeer haar op de uitzending van Podium Klassiek waar ik naar lig te kijken.
Ze schudt nee. Ik begrijp dat ze liever even rustig wil liggen en wil bijkomen van alle indrukken en emoties van haar onverwachte ziekenhuisopname.
Gelukkig maar…
Als ik mijn hoofdtelefoon weer op heb hoor ik hoog snerpende, scherp in mijn oren snijdende violen. Ondersteund door zeer laag stromende, wegvloeiende basgeluiden. De Psycho Suite, gespeelt door Ensemble Camerata RCO. Op de film achter hen zie ik in zwart-wit het verschrikte gezicht van een vrouw onder de douche. Met op de tegeltjeswand de schaduw van een mes in steekbewegingen. Psycho, de klassieker uit 1960 van Alfred Hitchcock.
Een film die bewust in zwart-wit is gedraaid omdat zoveel rood bloed niet door de censuur zou zijn gekomen.
Roboodt, 4 maart 2025