COLUMNS

(Emiel06) De 11ST is weer voorbij. Het was pittig. Vrijdag 09.00 uur vertrokken uit Franeker, bij kanovereniging Onder de Wadden. Ik kwam zaterdag 15.15 uur aan, frisser dan ik mij voelde bij de controlepost Leeuwarden. Na Dokkum op 46km had ik n.l. last gekregen van de warmte. Daarvoor lange trajecten 4Bft oosterwind tegen gehad. Dat […]

Bespiegeling Soms moet je dingen op hun beloop laten, er vertrouwen in hebben. En dan zijn we zomaar bijna een jaar en vijf tentoonstellingen verder in het brugwachtershuisje bij de Kleiwegbrug. We hebben ons de werkgroep Wacht… een huisje genoemd. Ja, op mijn schrijfsels moet gewacht worden, op exposities niet. In de donkere dagen van […]

Margo, mijn lief, is opper-spreekstalmeester bij de eerste Goudse klimaatavond. De avond is georganiseerd door Extinction Rebellion -XR-, in de bibliotheek. Vlak voordat ik op de fiets spring gaat mijn telefoon. Wil je de biebpas meenemen, vraagt zij aan mij. Blijkbaar heeft ze een boek gevonden met nieuwe informatie over klimaat­verandering. De koffie to go […]

Klein wereldje Stap ik bij het Kleiwegbrughuisje naar buiten zie ik twee kanoërs voorbij peddelen. Het zijn bekenden van mij. Verbaasd kijken zij me vanaf het water omhoog aan en roepen: he, wat doe jij daar? Ik schreeuw terug: ik heb de kunstinstallatie aangezet. De korte versie. De lange versie dat de techniek ons nog […]

Wat smerig, maar het is wel stof voor een nieuwe Toi toi toi. Uren later proef ik nog steeds die vieze smaak. Hoe smeuïg wil je het hebben, de verhalen over deze revalidatieperiode. Vooraf ben ik gewaarschuwd om de operatie aan mijn linkerhand niet te vergelijken met dezelfde operatie aan mijn andere hand acht maanden […]

Er was eens Mijn hond Binthi loopt normaal met een slap lijntje naast me. Maar aan het begin van de Kleiweg trekt ze altijd aan de hondenriem. De dierenwinkel zit hier op de kop. Haar neus wil koste wat het kost daar naar binnen. Als ik nu de stad in ga ontloop ik zoveel mogelijk […]

Shit, mijn telefoon gaat. Deze moet ik even nemen kan ik nu niet zeggen. Ik lig op de operatietafel met een verdoofde linkerarm. Oortjes in om het geluid van het gebeitel in mijn hand te over­stemmen. In de consternatie ben ik vergeten mijn mobiel op vliegtuigstand te zetten. Dom, ik had het kunnen weten. Acht […]

We zijn op weg naar de support demo van Extinction Rebellion -XR-. Op deze zondag blokkeren zij opnieuw het begin van de A12 in Den Haag. Zaterdag is er ook al voor de zevende keer geblokkeerd. Een zaterdag in september met temperaturen van 31 graden Celsius. Ongelofelijke temperaturen voor de tijd van het jaar.Waarom demonstreren […]

Open en dicht Het geklingel van de bel overstemt het verkeerslawaai. Ik sta met mijn fiets te wachten voor de slagbomen van de brug. Het brugdek is omhoog gedraaid en ontneemt mij het zicht naar de overkant. Net boven het onderbroken wegdek verschijnt een windvaantje. Door de snelheid van het zeilbootje wijst dit strak naar […]

WACHT, een huisje! We zitten met z’n vijven om tafel. WACHT, een huisje! Hoor ik iemand zeggen. Iedereen spitst zijn oren. We kijken elkaar verrast en met een glimlach aan. Hoe simpel kan je het krijgen. Al die keren dat we bij elkaar zijn roepen we: de naam werkgroep brugwachtershuisje bekt niet lekker. Is niet […]

OVER bruggen Geloof het of niet, maar de hele brug draait op twee assen met een diameter van nog geen 15 cm. Vol ongeloof kijk ik de man aan die naast mij staat. Zie je daar die ijzeren platen met grote bouten, dat zijn zogenaamde mangaten. Schroef je een plaat los, dan kan je zand […]

Homunculus, is een term die voor mij nieuw is. Toch heb ik er dagelijks mee te maken. In het Latijn betekent homunculus het kleine mannetje. Ja, ik voel mij vaak een klein jongetje maar daar gaat het nu niet over.Aan de fysiotherapeut vertel ik dat ik regelmatig onbewust het litteken op mijn duim masseer. Het […]

Ja, in principe is daar geen bezwaar meer tegen. Maar, zou je niet beginnen met tien minuten? Ik heb zojuist aan de fysio gevraagd of het verantwoord is om zondag weer te gaan kanoën. Hoe ik hem heb aangekeken weet ik niet meer, waarschijnlijk meewarig en niet-begrijpend. Nee, zelfs geen half uur. Dan ben ik […]

Hé, je hebt je brace niet om.Klopt, die heb ik net afgedaan. Ik probeer die zo min mogelijk te dragen, alleen bij zware en rare belasting en ’s nachts. Volgende week ga ik om de nacht de brace ook niet meer dragen.Wat een verbetering zeg!Ja, zeg dat wel. Alleen schijn bedriegt. Ik ben er nog […]

Zo tussen half slapen en half wakker in, voel ik jouw hand in mijn hand. We liggen knus lepeltje-lepeltje. Gelijktijdig voel ik ook jouw hand op mijn been rusten. De hand in mijn hand is niet van jou. Het is mijn duimbrace die dat gevoel geeft. Die draag ik ’s nachts om rust te geven […]

De fysiotherapeut is niet echt gecharmeerd. Toch kijk hij mij aan met een lichte glimlach. Ik vertel hem dat ik dit weekend al weer auto heb gereden. Geruststellend vermeld ik er bij: met duimbrace, dat wel. Na ruim vijf weken min of meer thuis zitten wil ik mijn actie­radius vergroten en hiervoor minder afhankelijk zijn. […]

Na de gipsfase, de pols-spalkfase nu de duimbrace fase. De fase van anderhalve hand en meer. Opnieuw een stapje dichter bij normaal. Met de duimbrace kan mijn pols weer bewegen. Wel moet ik nu zes keer per dag oefeningen doen. De nadruk in de revalidatie ligt nog steeds op de souplesse van mijn duimgewricht in […]

Welkom in de wereld van de één-handigen. Het gips van de operatie aan mijn rechterduim is vervangen door een pols-spalk. Ik ben hiermee minder afhankelijk van de zorg die ik mij als patiënt heerlijk laat aanleunen. Ik ben nu wel zelfstandiger, maar ik voel mij dubbel gehandicapt als rechtshandige in de wereld van de links […]

Zonder ondersteuning zwalkt mijn arm als een dronken tor alle kanten op. Slaat mij zelfs bijna in mijn gezicht. Alsof overslaande golven je weerloos maken en je overgeleverd bent aan hun grillen. Ik word aan mijn duim-artrose geopereerd en heb net de verdoving gekregen.De anesthesist vroeg vooraf of ik wel 50 minuten stil kan blijven […]

Wegvaren om zes uur, een tochtje van met donker weg en met donker weer thuis, is elke keer weer bijzonder. De laatste maanden vaar ik dit rondje met Just. Om elkaar niet te verblinden en om niet te worden gezien varen we zonder verlichting. Eigenlijk is het niet toegestaan om in het donker de plassen […]

Het is alweer meer dan drie maanden geleden dat we elkaar uitgebreid hebben gesproken. In de wandelingen op donderdagmiddag met de hond is de klad gekomen. Allebei druk met van alles en nog wat en ik wilde jou niet in je nek hijgen. Vakantietijd en we zijn zo een paar maanden verder. Onze kinderen zaten […]

Iemand betoogde eens dat het maken van kunst voor 80 procent bestaat uit kijken, 15 procent lummelen en 5 procent heel hard werken. Iemand anders vroeg mij eens: en wat heb jij nu zo al gedaan vandaag? Oh, vanmiddag heb ik op een krukje naar een beeld in wording zitten kijken. Met mijn ogen het […]

Als beeldhouwer heb ik nooit inhoude­lijke teksten geschreven over mijn beelden, dan was ik wel schrijver geworden. En een beeld dat tekstuele uitleg nodig heeft is geen goed kunstwerk. Als het verhaal over een idee belangrijker is dan de beeldende uitwerking ervan, dan mist er een fundamenteel kenmerk: de visuele beleving.Het verhaal wat ik met […]

Met gespitste oortjes kijkt ze mij aan. Als ik de braam met een pisboogje naar haar toe gooi, hapt ze nonchalant naar links of rechts. Soms doet ze alleen haar bek open als de braam recht op haar afkomt. Negen van de tien keer vangt ze raak. Vang…, een spelletje bij wandelingen langs landerijen of […]

Was ik maar de schrijfpen van Marijn de Vries. Op z’n minst een pen in haar rechterhand als ze linkshandig is. Vastgeklemd tussen haar wijsvinger, duim en middelvinger. Ondersteund door een gekromde ringvinger en pink die rusten op het papier. Ik wil voelen hoe het is om zo te schrijven. Hoe zij de letters op […]

Ik kan mij soms zo opwinden over bepaalde futiliteiten dat ik alle redelijkheid verlies. Op zo’n moment, erfelijk belast als ik ben met driftbuien, valt er geen land met mij te bezeilen. Laat mij met rust, rot op en meer van dat soort gedachten is het enige wat ik dan nog kan bedenken. In de […]

het. voelde. voor mij / als eindeloos. wachten / kijken. en. bekeken worden / voor dochter.-studente- / was. dit borrelen. Dit is een terzijde die ik ruim twee jaar geleden schreef over een ouderdag op de studentensociëteit van dochter. Zij gaf als reactie: ‘’Nou pa maak je borst maar nat, want ik wil binnenkort ook […]

‘Samen spelen is samen delen’ In een van de kinderverrassingen zit kauwgom. Een goedje dat voor jou tot één van de verboden vruchten behoort. ‘Nou vooruit dan maar… voor deze ene keer. Maar wel eerlijk delen met Truusje’, waarmee je hebt afgesproken. Later die middag zie ik dat jij nog steeds op je kauwgom aan […]

Senior de Podcast Afgelopen winter verhuisde mijn vader naar een verzorgingshuis. Als 91 jarige had hij tot die tijd zelfstandig gewoond. In de wekelijkse column Senior schrijf ik over deze veranderingen. En wat die voor mijn vader, mijzelf en mijn broer en zussen betekenen. Deze 19 columns zijn als podcast door Martine van Eek ingesproken […]

Ik voel mijn kut samentrekken. Met een van pijn vertrokken spasme. Ondenkbaar, want ik ben een man. Wel invoelbaar. Verbijsterd kijk ik naar het acht uur journaal. Waarin verslag wordt gedaan van de biecht van Johan Derksen. Hij heeft, vijftig jaar geleden, op 24 jarige leeftijd een vrouw die bewusteloos was gepenetreerd met een kaars. […]

Laatst zag ik een verhuisbusje rijden met daarop de reclameslogan: ‘Huren is milieubewuster.’ Zeker, het privé aanschaffen van een busje voor één verhuizing is niet erg duurzaam. Een nog absurder reclame slogan is: ‘CO2 neutraal vliegen met KLM om de klimaatdoelen te halen.’ Misleidende reclame die inspeelt op het steeds groter wordende besef dat we […]